نه علمدار مانده در بر تو

ونه قاسم نه عون نه اکبر تو

روی سینهء تو عبدالله

رفت بعد از علی اصغر تو

حال سینه و دهان و سر و

دست و انگشتر است لشگر تو

آب که نبود باید گفت

خون گذشته است از سر تو

کار گودال چون گرفت بالا

همهمه شد به روی پیکر تو

در خیالش یکی درو می کرد

گندم ری به قیمت سر تو

یک نفر در هوای پیرهن است

دیگری فکر انگشتر تو

ویکی بیخیال تو اما

فکر گوشواره های دختر تو

چکمهء قاتلت چه سنگین بود

با جسارت نهاد بر پر تو

شمر جالس علی صدره

خنجر اما نمی برد سر تو

دیده انگار دشنه هم که زده

بوسه بر حنجر تو خواهر تو

نیزه و خاک اگر که بگذارند

می رسد یک نفس به حنجر تو

دست خالی نرفت از گودال

هر که آنجا رسید بر در تو

بانویی در کشاکش گودال

بر زمین خورد پیش پیکر تو

بانویی ناله میزد و می گفت

واحسیناه به جسم اطهر تو

ای ذبیح به خاک و خون غلطان

پرسشی داشتم ز محضر تو

بانویی که قد کمانتر بود

خواهرت بود یا که مادر تو

خبري نيست از تو و کفنت

يوسف من کجاست پيرُهنت

يادگاري ز جنگ حک شده است

مُهري از سمِّ اسب روي تنت

تا خود حشر بر سنان لعنت

که فرو کرده نيزه در دهنت

پيرمردان ناتوان حتّي

با عصا مي زدند بر بدنت

همه را سياه مي ديدي

به فداي نفس نفس زدنت

استخوان هاي سينه ي تو شکست

شمر وقتي که روي سينه نشست

آينه بودي و ترک خوردي

از همه بي هوا کتک خوردي

قتلگاهت نگو که غوغا بود

سر پيراهن تو دعوا بود

کاش مادر نبود در گودال

از بد روزگار امّا بود

آنقدر چكمه به پهلوش زدن نامردا
نيزه و تير به بازوش زدن نامردا
با عصا بر لب و ابروش زدن نامردا
پنجه در طُره ی گيسوش زدن نامردا

مادرش از نفس افتاد زبس داد كشيد
خواهرش رو به مدينه شد و فرياد كشيد

هر چه كه دور و برش بود به غارت بردن
شال سبزی كمرش بود به غارت بردن
حتی عمامه سرش بود به غارت بردن
آنطرف تر سپرش بود به غارت بردن

مادرش از نفس افتاد زبس داد كشيد
خواهرش رو به مدينه شد وفرياد كشيد

پبش زينب سر او را به سنان زد سنان
با لگد بر دهنش خنده كنان زد سنان
سيلی بر زينب غمديده چنان زد سنان
غل و زنجير و طناب دست زنان سنان

مادرش از نفس افتاد زبس داد كشيد
خواهرش رو به مدينه شد و فرياد كشيد

بر سر پيكر عريان حسين خنديدن
بر نواميس مسلمان حسين خنديدن
همه بر اشك يتيمان حسين خنديدن
لحظه خواندن قرآن حسين خنديدن

مادرش از نفس افتاد زبس داد كشيد
خواهرش رو به مدينه شد و فرياد كشيد

ناله مادر او بين هياهو گم شد
معجر خواهر او بين هياهو گم شد
دزد انگشتر او بين هياهو گم شد
به خدا دختر او بين هياهو گم شد

این همه راه دویدم ز پی دلدارم

به امیدی که در این دشت برادر دارم

تو دعا کن به کنار بدنت جان بدهم

فکر همراهی با شمر دهد آزارم

اسبها پای خود از سینه ی او بردارید

من هم از این تن بی سر شده سهمی دارم

خیز و نگذار که ما را به اسیری ببرند

من که از راهی بازار شدن بیزارم

یک عبا داشتی و خرج علی اکبر شد

با چه از روی زمین جسم تو را بردارم

به وداع من و تو خیره بود چشم رباب

خواندن از طرز نگاهش که منم دل دارم

آه حسین (ع)

آخر نشد كه عقده از اين دل درآورم
موي تورا ز پنجه ي قاتل درآورم
گفتم كه نيزه را ز مقابل در آورم
جسم تورا ز چنگ اراذل درآورم

گودال تنگ و پيكر تو ريز ريز شد
با يك لباس چكمه ي قاتل تميز شد

هركس دويد گوشه ي گودال برنگشت
پيراهن از كشاكش جنجال برنگشت
در زير نعل ها تن پامال برنگشت
چشم كسي ز غارت خلخال برنگشت

خلخال را كشيد و زني التماس كرد
يك زن به مرد بد دهني التماس كرد

آه حسین (ع)

خیل دشمن ،که تو را سنگ زدند

با لگد بر بدنت چنگ زدند

روی تل بودم و من می دیدم

انس و شمر و سنان،آه، هماهنگ زدند

محمدمهدی عبداللهی

یا ابا عبدالله (ع)

از حرم رفت و روز من شب شد

گریه كردن نصیب زینب شد

آنقدر نیزه رفت و آمد كرد

بدن شاه نامرتب شد

علی اکبر لطیفیان

اتحادِ هزار سرنيزه

بدنش را چه نامرتب كرد

كمك بوريا و مردم دِه

پيكر ِ شاه را مرتب كرد

***

آن طرف در هياهويِ غارت

دختري زير دست و پا ميماند

اين طرف زير ِ تيغ، مظلومي

زير ِ لب "يا غياث" را ميخواند

***

بي هوا نيزه اي به پهلو خورد

نفسش رفت و برنگشت اي واي

جلويِ خواهرش چهل تا نعل

از تن ِ شاه ميگذشت اي واي

***

دختران آه ميكشند، آخر

آهِ اين كودكان اثر دارد

همه گويند جايِ بابا كاش

رويِ ما شمر چكمه بگذارد

***

اي كه شيب الخضيب افتادي

اي كه خَدُّالتَريب افتادي

خواهرت زودتر بميرد كاش

تا نبيند غريب افتادي

***

مادري در طواف قربانگاه

هِي "بُنَيَّ بُنَيَّ" ميگويد

تشنه اي زير ِ نيزه، گه مادر

گه "اُخَيَّ اليَّ" ميگويد

***

آنقدر تشنه بود لبهايش

دست آخر به شمر هم رو زد

نفسش را عجيب بند آورد

نيزه اي كه سنان به پهلو زد

***

شمر آماده يِ بريدن شد

خنجر اما نميبرد اي داد

عاقبت با دوازده ضربه

سر ِ شاه از تنش جدا افتاد

***

جايِ گريه حسين ميبيني؟

خون ز چشمانِ خواهرت جاريست

وقت مغرب رسيده از گودال

همه رفتند شمر ول كن نيست

***

يك طرف مادري حزين ميگفت:

"آنون اولسون" حسين و مي افتاد

يك طرف خواهري صدا ميزد:

"باجون اولسون" حسين و مي افتاد

دارد سر از تن تو جدا ميكند چرا؟

از پشت گردنِ تو جدا ميكند چرا؟

چيزي نمانده پس به عقيله نگاه كن

تا آخرين نفس به عقيله نگاه كن

تكليف من پس از تو نگفتي چه ميشود

با سر اگر ز نيزه بيفتي چه ميشود

بگذار من كتك بخورم تو نفس بگير

تاوان هرچه موي سپيد است پس بگير

بگذار من كتك بخورم گريه كن حسين

از تو چگونه دل ببُرم گريه كن حسين

بگذار من كتك بخورم تو بلند شو

مثل لبت ترك بخورم تو بلند شو

آتش گرفت خيمه به جايي رسيد كار

سجاد ناله كرد عليكُنَّ بالفرار

مانند مادرم چقدر ميخورم زمين

تو خورده اي زمين، من اگرميخورم زمين

تو بي كسم شدي و منم بي كست شدم

از تل تو را نديدم و دلواپست شدم

مانند دختران تو طاقت نداشتم

گفتي نيا به جان تو طاقت نداشتم

بي سر نباش و بي سروسامان نكن مرا

حالا كه آمدم تو پشيمان نكن مرا

با ديدن تو چنگ به مويم زدم حسين

بالا سر ِ تو كاش نمي آمدم حسين

پنجاه سال خواهري ام را چه ميكني؟

احساس هاي مادري ام را چه ميكني؟

وقتي كه پيكر تو زمين گير ِ نيزه هاست

زينب تمام زندگي اش زير ِ نيزه هاست

خواهر بميرد آه دگر دست و پا نزن

تنگ است جات مادرمان را صدا نزن

اثری نیست و یک پیروهنی نیست شده

تکه های بدن پاره تنی نیست شده

آنقدر داد زدم این پسر دخت نبی ست

بین جنجال صدای سخنی نیست شده

نیزه بر پهلو و بازو و بدن معمولی ست

نیزه جا دادن و حلق و دهنی نیست شده

دیدم از دور یکی هست به روی تن او

بعد از آن مرد عقیق یمنی نیست شده

دیدم او جان به بدن داشت ولی اسب ولی ...

ضرب نعل آمد و شکل بدنی نیست شده

شَبهی از تن او در ته گودال ولی ...

ساقه و برگ گل یاسمنی نیست شده

تو را در ابتدا از حال بردند

سپس با نیزه در گودال بردند

همین که سر جدا شد از تن تو

ز پای دخترت خلخال بردند

حرف حق زد چقدر نیزه به خوردش دادند

آب می خواست سر نیزه به خوردش دادند

حرف حق زد دهنش را پر خون کرد سنان

نیزه در حلق حسین کرد و در آورد سنان

لگد از بغض علی بر سر و بر روش زدند

جلوی مادر من چکمه به پهلوش زدند

خوانده شده توسط برادر بهمن مهدوی در هیات عاشقان قمر بنی هاشم(کرج)

نیزه نیزه دوباره سر نیزه

یک تن پاره اینقدر نیزه

این طرف دست من به روی سرم

آن طرف دست صد نفر نیزه

نیزه از هر سمت که خوری

نخوری کاش از کمر نیزه

تیر و شمشیرو سنگ و چوب و عصا

چاره دارد همه مگر نیزه

چقدر درد می کند پهلوت

نکند خورده بی خبر نیزه

التماس هر چه می کنم این شمر

میزند بر تو بیشتر نیزه

چقدر آشناست این نکند

ای خدا این سری که بر نیزه

خوانده شده توسط برادر بهمن مهدوی در هیات عاشقان قمر بنی هاشم(ع)