مانند مادرم چقدر ميخورم زمين
تو خورده اي زمين، من اگرميخورم زمين
تو بي كسم شدي و منم بي كست شدم
از تل تو را نديدم و دلواپست شدم
مانند دختران تو طاقت نداشتم
گفتي نيا به جان تو طاقت نداشتم
بي سر نباش و بي سروسامان نكن مرا
حالا كه آمدم تو پشيمان نكن مرا
با ديدن تو چنگ به مويم زدم حسين
بالا سر ِ تو كاش نمي آمدم حسين
پنجاه سال خواهري ام را چه ميكني؟
احساس هاي مادري ام را چه ميكني؟
وقتي كه پيكر تو زمين گير ِ نيزه هاست
زينب تمام زندگي اش زير ِ نيزه هاست
خواهر بميرد آه دگر دست و پا نزن
تنگ است جات مادرمان را صدا نزن
شعر بسیار روضه ای گودال قتلگاه(برادربهمن مهدوی در هیات عاشقان علی اصغر(ع)) 